یادگارنویسی در کتیبه ها از تخریب گران تا پادشاهان
فراجا: به گزارش فراجا، عضو پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری از شناسایی یادگارنوشته ها در کتیبه های تاریخی گفت و بیان کرد: یادگاری نوشتن روی دیوارها، تنه درختان و حتی روی آثار باستانی، از دوره های مختلف تاریخی وجود داشته، نه فقط در بین افراد عادی و تخریب گر، بلکه در بین پادشاهان و دیپلمات ها در ایران این مسأله وجود داشته است.
مرتضی رضوانفر درباره ی یادگارنوشته ها در کتیبه ها به ایسنا اظهار داشت: برخی کتیبه های فارسی در بناها، مزارها و انتهای نسخه ها پیدا می شود، که هدف از نوشتن این کتیبه ها، یادگاری و جاودانگی، طلب آمرزش و یا ثواب، خصوصا در کتابت نسخه ها ذکر شده است.
عضو پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری اضافه کرد: البته یادگاری نوشتن روی دیوارها، تنه درختان و حتی روی آثار باستانی باارزش، از دوره های مختلف تاریخی وجود داشته است، نه فقط در بین افراد عادی و تخریب گر، بلکه در بین پادشاهان و یا حتی دیپلمات های سیاسی در ایران این مسأله وجود داشته است. دلیل این کار شاید به صورتی اقدام برای جاودانگی است، اما استفاده از جملات یادگاری در کتیبه ها، از اقدامات نادری است که در بعضی از نقاط دیده می شود.
بگفته رضوانفر، «کتیبه مزار» مربوط به عهد «اورنگ زیب» ـ پادشاه گورکانی ـ که در موزه ملی بنگلادش نگهداری می شود و همین طور کتیبه فارسی اما به خط کوفی که در آرامگاه زیبای مومنه خاتون در جمهوری نخجوان نگهداری می شود، دو نمونه از کتیبه هایی هستند که جملاتی بمنظور یادگاری روی آنها آورده شده است.
کتیبه مزار در موزه ملی بنگلادش
متن سمت چپ کتیبه: «من نوشتم صرف کردم روزگار، من نمانم خط بماند یادگار»
متن سمت راست کتیبه: «نوشته بماند بخط غریب، نصر من الله و فتح قریب»
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب